To magia wpojenia tak działa. Rozumiem Cię doskonale. Nawet nie wiesz jak dobrze. Tak samo było jak mnie trafiło z Emily. Będąc z Leą myślałem o Emily. Siedząc w waszym domu ciągle miałem myśli o niej. Dlatego rozstałem się z Twoją siostrą. Bo tymi myślami i swoim nieobecnym spojrzeniem ciągle ją raniłem. - powiedział i otworzył oczy by spojrzeć na Setha. W jego oczach szkliły się łzy. Pięści były zaciśnięte tak mocno, że samym uściskiem ranił ręce. Spod palców ciekła strużka krwi. Nie chciał by chłopak widział go w takim stanie ale jak chciał pogadać to już nie jego wina. Wstał z korzenia na którym leżał i usiadł na piasku koło Setha. Wpatrzył się w fale wściekle bijące o brzeg.

- Nie zostań Seth. I tak sam sobie z tym nie poradzę. Wiesz przecież, że wpojenie zamyka oczy łuskami i nie widzi się cierpienia innych osób. A co do Lei to się postaram. Nie wiem czy mi to wyjdzie ale będę się starał. - powiedział wpatrzony w morze. Jego spokój dawno odpłynął. W duszy szalał sztorm a w sercu ziała wielka rana.
- Tak wiem o kim mówisz. Jak chcesz to Ci pomogę w razie czego będziesz miał pomoc i wsparcie. Wolę by Leah nie widziała Ciebie poturbowanego. - dodał po chwili i spojrzał na chłopaka. Teraz można było w oczach przywódcy wilków dostrzec sztorm duszy. Odwrócił więc szybko wzrok by jego brat nie widział co się dzieje jak ukochana odejdzie nie dając żadnego znaku.
- Niestety na całą Sforę nie wpłynę ale mogę ich poprosić by zaczęli traktować ją milej. Może to coś zmieni. - stwierdził wlepiając wzrok w swe pokrwawione dłonie.

- Widocznie musiała coś źle zinterpretować. Wiesz przepowiednie mają to do siebie, że ciężko się je interpretuje. Niestety nikt nie zna przeznaczenia. Widocznie Twoim była Vass i nikt inny. A co do Hermiony to możesz na mnie liczyć. Nikt nikogo do miłości nie zmusi. - powiedział wciąż patrząc na poranione dłonie. Wiedział, że rany zaraz się zasklepią i nie będzie śladu. Westchnął cicho i znów spojrzał na Setha.
- Pogadam z chłopakami i może coś wskóram. A to, że jest jedyną dziewczyną w Sforze może oznaczać, że jest wśród nas jeszcze ktoś w kim moc wilka się nie przebudziła. Czuję, że jeszcze jakaś dziewczyna przyłączy się do Sfory i Leah będzie miała z kim pogadać. - dodał po chwili milczenia.

- Ja? Seth jeśli tego chcesz to zgodzę się tylko nie wiem czy do tego czasu... - zamilkł na chwilę, po czym dodał - Tak zechcę być świadkiem na Twoim ślubie. W końcu ktoś musi pilnować by się wam nic nie stało. - stwierdził mając nadzieję, że Seth zrozumie co przywódca ma na myśli.
- A powiedz mi coś więcej o tej Hermionie. I tej śmiesznej przepowiedni. Wiesz wolę wiedzieć z jakim przeciwnikiem przyjdzie nam się zmierzyć. Bo wątpię by chciała pogadać na spokojnie. W końcu wilkołak podczas pełni jest nieprzewidywalny. - dodał mocniejszym głosem.

- Jak sam powiedziałeś. Po pierwsze Hermiona to wilkołak i wie, że jesteś zakochany w innej. Po drugie jeśli będziesz jej bronił będzie jeszcze bardziej zacieklejsza w swych staraniach. A po trzecie jeśli się dowie o ślubie może zechcieć pozbawić Cię szczęścia. Wybacz, że musiałem to powiedzieć ale z tego co mówiłeś wynika, że ona święcie w to wierzy a jeśli włada żywiołami możemy mieć poważne kłopoty. - powiedział patrząc na Setha. Nie chciał go ranić ale to co powiedział musiało mu sprawić ból
- Jeśli tego chcesz możemy dyskretnie obserwować Hermione i jej poczyniania. Jeśli zauważymy jakieś niebezpieczeństwo możemy wejść do akcji w końcu w grupie siła. I wiesz, że wszyscy zrobią to dla Ciebie z chęcią. Jeśli zaś o mnie chodzi moje przeczucia czasem mnie mylą ale tym razem czują podświadomie, że coś jest nie tak. Wiesz odczuwam taki wewnętrzny niepokój i coś na kształt lęku. Boję się o Sforę i boję się o was, moich braci. Wiem, że wam nic nie grozi ale lepiej dmuchać na zimne. - dodał patrząc na Setha poważnie i spokojnie.
- A swoją drogą ciekawe co by zrobiła gdyby jej ogień nie był w stanie poparzyć więcej niż jednego mężczyzny. - zastanawiał się głośno. - wtedy może zrozumiałaby, że przepowiedniom nie można ufać. Mam pewien plan lecz jest on bardzo ryzykowny. Jutro przyprowadź tu Hermionę, akurat tak się składa, że jutro tez będzie pełnia. Jeśli mój pomysł się sprawdzi może da ci spokój ale może się również rozpętać piekło. - mówił coraz szybciej nie zdradzając całej prawdy. Chciał się dal niego poświęcić. Jeśli ogień go poparzy to trudno ale jeśli przetrzyma to może się to udać.

*Spuścił głowę widząc ból w jego oczach. W ciszy która zapadła wilk bił się z myślami. Wiedział, że jak wyjawi mu co chce zrobić znów będzie się narażać na niebezpieczeństwo. Patrzył na Swoje dłonie i w końcu podniósł wzrok patrząc Sethowi w oczy.*
- Chcę przejść próbę ognia Seth. Zrobię to dla Ciebie i Vass w prezencie ślubnym. Proszę tylko nie mów nikomu o moich planach. Nawet Vasilii. Jeśli ona może być celem Hermiony lepiej by o tym nie wiedziała. Jeśli mój plan zadziała będziesz wolny a ona może przestanie wierzyć w przepowiednie. Choć sam wiem z własnego doświadczenia, że niektóre z nich się sprawdzają. Proszę, gdybym krzyczał z bólu nie próbuj mnie ratować. Sam postaram się jakoś z tego wyjść. Powiedz tylko Edwardowi, że znów mogę się znaleźć u niego w domu. Tylko on ma o tym wiedzieć i nikt więcej. Rozumiesz Seth - patrzył mu w oczy z niezbita pewnością. Jego słowa były pewne i przemyślane. Jeśli ktoś mógł to przetrzymać to mógł być Sam. Widać było, że ma plan ale szczegóły i tak wyjdą w praniu. Jego oczy płonęły zdecydowaniem i pewnością siebie. Wrócił dawny przywódca wilków. Znów stał na ich czele a teraz starał zapobiec katastrofie, która nieuchronnie groziła jego braciom i przyszłym sojusznikom.

- Jeśli sobie wmówię, że ten ogień nie istnieje nie powinien mi nic zrobić no chyba, że się pomyliłem. Mam nadzieję jednak, że to wypali i, że uwolni Cię i Vass od Hermiony. - powiedział patrząc na niego z uśmiechem. Jego oczy wyrażały pewność i zdecydowanie oraz coś jeszcze czego Seth nie umiał pochwycić.*
- Cóż nie wiem czy półwampiry mogą mieć dzieci ale z tego co słyszałem i sobie przypominam to chyba tak ale nie jestem pewny na sto procent. - dodał spokojnie odwracając na chwilę wzrok od Setha.
- Więc jeśli ma Ci pomóc to spotykamy się tu jutro wieczorem. Jeśli wszystko pójdzie po mojej myśli jutro będziesz wolny i nic nie będzie zagrażać twemu szczęściu. A za prezent nie masz co dziękować. Dla mnie pewnie zrobiłbyś to samo. - stwierdził z niezbitą pewnością w głosie jakby chcąc mu udowodnić, że nie będzie się poświęcał tylko dla kaprysu ale poprzez wzgląd na dobro innych oraz dobro Sfory. Choć nie wypowiedział tego głośno w jego sercu zaczęła gościć ulga pomieszana ze strachem o własne życie. Nie wiedział czy wilki są odporne na ogień i jakie szkody ten żywioł może mu wyrządzić. Był jednak przekonany, ze to co robi to jedyne słuszne rozwiązanie.