*Biegł ile sił w łapach, czuł tylko zmysłami już nie myślał. Wsłuchiwał się w rytmiczne uderzanie łap o piasek, wpadł przez to w pewien trans słyszał tylko ten dźwięk i biegł przed siebie. Przez chwilę nawet bał się że nic z człowieka już w nim nie zostało, a jest tylko wilk. Biegł dopóki nie odczuł zmęczenia, dobiegł do skały na której siadywała Leah. Zwolnił i w końcu zatrzymał się przy niej i położył. Wpatrzył się w fale, których szum go uspokajał*

Ocknął się, przeszedł parę kroków na trzech łapach i padł na piasek znacząc go ścieżką krwi. Wielkim wysiłkiem znów podniósł się na łapy i podreptał kulejąc do Emily. Wyczuł ją z daleka. Wiedział, że będzie na niego zła ale musiał być przy niej.

Ostatnio edytowany przez Sam Uley (2010-04-13 00:12:08)

Obserwowała nieznajomą, nie odzywając się. Była zbyt zmęczona, aby zawierać nowe znajomości. Zastanawiał ją co prawda dziwny zapach, jaki towarzyszył pojawieniu się dziewczyny, ale nie zamierzała się teraz nim przejmować. Siłą woli powstrzymywała znużenie i chęć przemiany. Wtedy mogłaby swobodnie położyć się na pisaku i zasnąć.

W chwili, kiedy o tym pomyślała, spod półprzymkniętych powiek dostrzegła czarnego basiora. Sam przemienił się szybo i od razu rozpoczął rozmowę z nieznajomą. Zdziwiła się, ale słysząc jego słowa zrozumiała, że jest to wilkołaczyca, o której słyszała od niego i Setha. Natychmiast wstała ze swojego miejsca, a po zmęczeniu, które ogarniało ją jeszcze przed chwilą, nie było już ani śladu. Spokojnym, choć energicznym krokiem wyłoniła się z cienia drzew i podeszła na bezpieczną odległość. Instynktownie stanęła po innej stronie niż Sam, nie dając nieznajomej możliwości ucieczki.
- Niedawno twierdziłaś jeszcze coś innego. – wtrąciła się tak po prostu do rozmowy. Fakt, że miała okazję do odegrania się na kimś, kto niemalże zrujnował życie bliskich jej osób powodował delikatny uśmiech złośliwości na jej twarzy.

Ledwo powstrzymywała się od jakiejkolwiek reakcji. Zamiast tego stała w miejscu, przesuwając spojrzenie z nieznajomej na Sama i z powrotem. Po cholerę on się odzywał? Nie próbowała ukryć nawet, z jakim napięciem czeka na jakikolwiek ruch tej dziwnej dziewczyny. Obserwując ją czujnie, powoli szykowała się do przemiany. Gdyby tylko zrobiła coś Samowi, ta miała się na nią rzucić w jednej chwili. A gdzie reszta Sfory? – zastanawiała się. Z drugiej strony to chyba dobrze, że ich nie było. Im mniej osób ucierpi, tym lepiej.

*Wyskoczył przez okno w domu i w locie przemienił sie w wilka, biegł w oszalałym tempie na plaże, tam gdzie czuł że jest reszta Sfory. Wybiegł na piach jako wielki basior, gdy poczuł piach pod łapami wcale nie zwolnił, dobiegł do nich i zatrzymał sie miedzy Samem i Hermioną, obnażył kły zirytowany zachowaniem Sama*
Przestań..to już nieaktualne...nie będzie żadnej próby *warknął w myslach, patrząc na Sama*
Leah pomóż mi go przekonać *wiedział że dziewczyna go usłyszy*

Popatrzyła na swojego brata, który nie wiadomo skąd i jak pojawił się na plaży. Widząc spojrzenie Sama, zdezorientowana nie bardzo wiedziała co robić. Fakt, że Alfa chciał się poświęcić dla Sfory poruszał ją bardzo, gdyż była z nim silnie związana emocjonalnie. Ale tak samo jak jej brat nie widziała sensu tego poświęcenia, kiedy dziewczyna najwyraźniej nie chciała zaatakować.

Podeszła do Sama wolnym krokiem, z zainteresowaniem spoglądając na opatrunek.
- Sam.. Myślę, że ona nie chce już niczego udowadniać. Zrozumiała chyba swój błąd. Dotknęła delikatnie jego ramienia, starając się nie zahaczyć o opatrunek. – Jesteśmy już bezpieczni – zapewniła go.

*Warknął i stanął na tylnych łapach, oparł sie przednimi o tors Sama*
Przestań...nie rób tego...jeżeli taki ma być prezent ślubny to my z Vass go nie chcemy...rozumiesz...Przestań grać bohatera...zacznij być poważny...i zadbaj o Sfore
*warknął i spojrzął mu w oczy*
Co z emily....pomyśl o niej
Musze wam cos powiedzieć... *przekazał po chwili Leah i Samowi*
*odszedł od nich i wrócił jako człowiek*
-Sam...odpuść...*powiedział powaznie*