*Siedziała tak dłuższą chwilę. W końcu zrozumiała, że Sam pewnie gdzieś poszedł z Leah. Wstała i wyszła. Skierowała się w stronę domu Sama.*

Przemieniła się jeszcze w lesie. Weszła do domu energicznym krokiem i popatrzyła na Sama siedzącego na krześle.
Widząc jego minę, zaczęła się martwić.
- Sam?  Co się stało? Gdzie są wszyscy?
Wyglądał na naprawde przejętego. Próbowała przypomnieć sobie, ile czasu minęło, od kiedy wyszli do kuchni po jedzenie, ale nie była w stanie dokładnie określić, ile mogło ich nie być. Miała nadzieję, że reszta po prostu zniechęciła się czekaniem, co może nie świadczyło o niej, jako o dobrej gospodyni, ale przynajmniej dawało pewność na to, że byli bezpieczni. Jeśli wydarzyło się coś złego, to ona będzie za to odpowiadała.

Usiadła naprzeciwko niego na podłodze, opierając się o ścianę. Było jej tak wygodnie, nie znosiła krzeseł w swojej jadalni, ale wystrój, jaki tam panował był jeszcze pozostałością po obecności jej ojca w domu. Sue nigdy nie odważyłaby się nic zmienić. Nie, kiedy minęło tak niewiele czasu od jego śmierci. Przynajmniej dla jej matki.

No i był jeszcze Sam. Nie chciała siadać przy stole, tuż obok niego. Jego bliskość była.. trudna dla niej. Tak, to było chyba odpowiednie słowo. Popatrzyła na niego. Był spięty i zaczęła zastanawiać się, czy to nie ona jest tego przyczyną. Idiotko, przestań wreszcie myśleć o sobie – upomniała się w myślach.

- Tak, pewnie planują cały ten ślub. Ale nie wyglądasz, jakby nic się nie stało – stwierdziła. Bo i po co miała ukrywać, że widzi, jak coś go gryzie?

- Nie nic mi nie jest Leah. A teraz wybacz ale spóźnimy się na ślub. - powiedział i jak strzała wybiegł z pokoju. Po paru minutach biegł już jako wilk w stronę plaży. Jego łapy uderzał miarowo o ziemię a on sam nabierał niesamowitej szybkości.